| #1 | Ω φιλτάτη πατρίς
Στίχοι:
Μουσική:
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος,
Ζάκυνθε· συ μου έδωκας
την πνοήν, και του Απόλλωνος
τα χρυσά δώρα!
Ποτέ δε σε ελησμόνησα,
ποτέ· Και η τύχη μ’ έρριψε
μακρά απόσε· με είδε
το πέμπτον του αιώνος
εις ξένα έθνη.
Χαίρε Αυσονία, χαίρε
και συ Αλβιών, χαιρέτωσαν
τα ένδοξα Παρίσια·
ωραία και μόνη η Ζάκυνθος
με κυριεύει.
Μοσχοβολάει το κλίμα σου,
ω φιλτάτη πατρίς μου,
και πλουτίζει το πέλαγος
από τη μυρωδίαν
των χρυσών κήτρων.
Εκεί το αιόλιον φύσημα
μ’ έφερεν· η ακτίνες
μ’ έθρεψαν, μ’ εθεράπευσαν
της υπεργλυκυτάτης
ελευθερίας.
Ας μη μου δώσει η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα. | #2 | Νέοι στίχοι:
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε·
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε· συ
Συ μου έδωκας έδωκας την πνοήν,
και του Απόλλωνος Απόλλωνος τα χρυσά δώρα!
Συ μου έδωκας την πνοήν,
και του Απόλλωνος τα χρυσά δώρα!
Και συ τον ύμνον δέξου·
εχθαίρουσιν οι Αθάνατοι την ψυχήν,
και βροντάουσιν
επί τας κεφάλας των αχαρίστων.
και βροντάουσιν
επί τας κεφάλας των αχαρίστων.
Ποτέ δε σε ελησμόνησα, ποτέ·
ποτέ· Και η τύχη μ’ έρριψε έρριψε μακρά από σε·
μακρά απόσε· με είδε είδε το πέμπτον του αιώνος
εις ξένα έθνη, εις ξένα έθνη, εις ξένα έθνη.
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε·
Χαίρε Αυσονία, χαίρε
και συ Αλβιών, χαιρέτωσαν
τα ένδοξα Παρίσια·
ωραία και μόνη η Ζάκυνθος
με κυριεύει.
Μοσχοβολάει το κλίμα σου,
ω φιλτάτη πατρίς μου,
και πλουτίζει το πέλαγος
από τη μυρωδίαν
των χρυσών κήτρων.
Εκεί το αιόλιον φύσημα
μ’ έφερεν· η ακτίνες
μ’ έθρεψαν, μ’ εθεράπευσαν
της υπεργλυκυτάτης
ελευθερίας.
Ας μη μου δώσει η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε·
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε·
Συ μου έδωκας την πνοήν,
και του Απόλλωνος τα χρυσά δώρα!
Συ μου έδωκας την πνοήν,
και του Απόλλωνος τα χρυσά δώρα!
Και συ τον ύμνον δέξου·
εχθαίρουσιν οι Αθάνατοι την ψυχήν,
και βροντάουσιν
επί τας κεφάλας των αχαρίστων.
και βροντάουσιν
επί τας κεφάλας των αχαρίστων.
Ποτέ δε σε ελησμόνησα, ποτέ·
Και η τύχη μ’ έρριψε μακρά από σε·
με είδε το πέμπτον του αιώνος
εις ξένα έθνη, εις ξένα έθνη, εις ξένα έθνη.
Ω φιλτάτη πατρίς,
ω θαυμασία νήσος, Ζάκυνθε·
Χαίρε Αυσονία, χαίρε
και συ Αλβιών, χαιρέτωσαν
τα ένδοξα Παρίσια·
ωραία και μόνη η Ζάκυνθος
με κυριεύει.
Μοσχοβολάει το κλίμα σου,
ω φιλτάτη πατρίς μου,
και πλουτίζει το πέλαγος
από τη μυρωδίαν
των χρυσών κήτρων.
Εκεί το αιόλιον φύσημα
μ’ έφερεν· η ακτίνες
μ’ έθρεψαν, μ’ εθεράπευσαν
της υπεργλυκυτάτης
ελευθερίας.
Ας μη μου δώσει η μοίρα μου
εις ξένην γην τον τάφον·
είναι γλυκύς ο θάνατος
μόνον όταν κοιμώμεθα
εις την πατρίδα. |
