| #1 | Άιντε παιδιά
Στίχοι:
Μουσική:
Βρόντα ουρανέ τους κεραυνούς δε σκιάζουμε,
ρίξε χαλάζι και βροχή δε νοιάζουμαι.
Αίμα και ιδρώτα τούτη τη γη την κέρασα,
άνοιξα δρόμο από φωτιές και πέρασα.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ανοίξουμε πανιά.
Του πόνου εγώ μικρό παιδί κι ασήμαντο,
χτυπώ της μοίρας κάθε αυγή το σήμαντρο.
Στέκω αντίκρυ σου εγώ γυμνός και σε αψηφώ.
Άνθρωπος έγινα κι ορθός θα κρατηθώ.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ ανοίξουμε πανιά.
Στίχοι Θανάση Πανουτσόπουλου μουσική: Πάνος Τζαβέλας
Τραγούδια απ’ το αντάρτικο λημέρι του ( δίσκος @ 1975 )
ερμηνεια Παπαδοπούλου νατασα και χορωδια | #2 | Νέος στιχουργός: Θανάσης Πανουτσόπουλος
Νέος συνθέτης: Πάνος Τζαβέλλας
Νέος ερμηνευτής: Νατάσα Παπαδοπούλου και Χορωδία (ο ερμηνευτής δεν εντοπίζεται στη βάση του stixoi.info)
Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=VLXxWGFazMk
Δίσκος: Τραγούδια απ’ το αντάρτικο λημέρι του - 1975 (ο δίσκος δεν εντοπίζεται στη βάση του stixoi.info)
Νέοι στίχοι:
Βρόντα ουρανέ τους κεραυνούς δε σκιάζουμε,
ρίξε χαλάζι και βροχή δε νοιάζουμαι.
Αίμα και ιδρώτα τούτη τη γη την κέρασα,
άνοιξα δρόμο από φωτιές και πέρασα.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ανοίξουμε πανιά.
Του πόνου εγώ μικρό παιδί κι ασήμαντο,
χτυπώ της μοίρας κάθε αυγή το σήμαντρο.
Στέκω αντίκρυ σου εγώ γυμνός και σε αψηφώ.
Άνθρωπος έγινα κι ορθός θα κρατηθώ.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ ανοίξουμε πανιά.
Στίχοι Θανάση Πανουτσόπουλου μουσική: Πάνος Τζαβέλας
Τραγούδια απ’ το αντάρτικο λημέρι του ( δίσκος @ 1975 )
ερμηνεια Παπαδοπούλου νατασα και χορωδια
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Βρόντα ουρανέ τους κεραυνούς δε σκιάζουμε,
ρίξε χαλάζι και βροχή δε νοιάζουμαι.
Αίμα και ιδρώτα τούτη τη γη την κέρασα,
άνοιξα δρόμο από φωτιές και πέρασα.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ανοίξουμε πανιά.
Του πόνου εγώ μικρό παιδί κι ασήμαντο,
χτυπώ της μοίρας κάθε αυγή το σήμαντρο.
Στέκω αντίκρυ σου εγώ γυμνός και σε αψηφώ.
Άνθρωπος έγινα κι ορθός θα κρατηθώ.
Άιντε παιδιά, άιντε παιδιά,
άιντε τα χέρια μας κουπιά.
Φωτιά στο άδικο φωτιά,
στο φως ν’ ανοίξουμε πανιά.
|
