| #1 | Για πού τραβάς ελπίδα
Στίχοι:
Μουσική:
Για πού τραβάς ελπίδα
και μες στην καταιγίδα πάλι τι ζητάς.
Πού βρήκες την αχτίδα
πού βρήκες το χρυσάφι που κρατάς.
Για πού τραβας ελπίδα
εδώ είναι η Ατλαντίδα, μη χαμογελάς.
Δεν έχεις καταλάβει
στο πιο βαθύ σκοτάδι προχωράς.
Τα στολίδια αυτά που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο.
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Ελπίδα σε ζηλεύω
συχνά σε κοροϊδεύω και σε υποτιμώ
δε σε πολυπιστεύω
να φεύγω απ’ τα όνειρά μου προτιμώ.
Μα όταν πια βουλιάζω
και βαριαναστενάζω
τότε σκέφτομαι
πού να’ χει πάει η ελπίδα
η μόνη πια πατρίδα που έχουμε. | #2 | Νέοι στίχοι:
Για πού τραβάς ελπίδα
και μες στην καταιγίδα πάλι τι ζητάς. ζητάς;
Πού βρήκες την αχτίδα
πού βρήκες το χρυσάφι που κρατάς. κρατάς;
Για πού τραβας ελπίδα ελπίδα;
εδώ είναι η Ατλαντίδα, μη χαμογελάς.
Δεν έχεις καταλάβει
στο πιο βαθύ σκοτάδι προχωράς.
Τα στολίδια αυτά αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο. πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Ελπίδα σε ζηλεύω ζηλεύω,
συχνά σε κοροϊδεύω και σε υποτιμώ υποτιμώ.
δε Δε σε πολυπιστεύω
να φεύγω απ’ τα όνειρά μου προτιμώ.
Μα όταν πια βουλιάζω
και βαριαναστενάζω
τότε σκέφτομαι
πού να’ χει πάει η ελπίδα
η μόνη πια πατρίδα που έχουμε. έχουμε.
Τα στολίδια αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Τα στολίδια αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Για πού τραβάς ελπίδα
και μες στην καταιγίδα πάλι τι ζητάς;
Πού βρήκες την αχτίδα
πού βρήκες το χρυσάφι που κρατάς;
Για πού τραβας ελπίδα;
εδώ είναι η Ατλαντίδα, μη χαμογελάς.
Δεν έχεις καταλάβει
στο πιο βαθύ σκοτάδι προχωράς.
Τα στολίδια αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Ελπίδα σε ζηλεύω,
συχνά σε κοροϊδεύω και σε υποτιμώ.
Δε σε πολυπιστεύω
να φεύγω απ’ τα όνειρά μου προτιμώ.
Μα όταν πια βουλιάζω
και βαριαναστενάζω
τότε σκέφτομαι
πού να’ χει πάει η ελπίδα
η μόνη πια πατρίδα που έχουμε.
Τα στολίδια αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά.
Τα στολίδια αυτά, που έχεις στο λαιμό
ποιος στα χάρισε μέσα στον πόλεμο;
Τα διαμάντια αυτά είναι σα δάκρυα,
μοιάζουν να’ ρχονται από πολύ μακριά. |
