| #1 | Μηλιά
Στίχοι:
Μουσική:
Μηλιά μου, μες τον εγκρεμό
τα μήλα φορτωμένη
τα μήλα σου λιμπίζομαι
μα τον γκρεμό φοβούμαι.
Κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό
έλα το μονοπάτι.
Το μονοπάτι μ’ ήβγαλε
σ’ ένα ερημοκλήσι
που δεν ευρίσκετο παπάς
για να το λειτουργήσει.
Κι ένα μνήμα παράμνημα
ξεχωριστά `πο τ’ άλλα
δεν το `δα και το πάτησα
απάνω στο κεφάλι.
Ποιος είν’ απού με πάτησε
απάνω στο κεφάλι
απού `μουν αρχοντόπουλο
μεγάλου ρήγα αγγόνι. | #2 |
Νέος ερμηνευτής: Μαρία Παπαγεωργίου
Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=d1m6dxDoHrU
Δίσκος: 4 Χρόνια Δευτέρα - 2017 (ο δίσκος δεν εντοπίζεται στη βάση του stixoi.info)
Νέοι στίχοι:
Μηλιά Μωρέ μηλιά μου, μες τον εγκρεμό εγκρεμό, άιντες καλέ, τα μήλα φορτωμένη
Αχ, τα μήλα σου λιμπίζομαι λι, μα την Παναγιά, τα μήλα σου λιμπίζομαι,
Τα μήλα σου λιμπίζομαι, άιντες καλέ, μα τον γκρεμό φοβούμαι.
Αχ, κι αν τον φοβάσαι, μα την Παναγιά, κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό,
Κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό το γκρεμό, άιντες καλέ, έλα απ' το μονοπάτι.
Αχ, το μονοπάτι, μα την Παναγιά, το μονοπάτι μ’ ήβγαλε,
Το μονοπάτι μ’ ήβγαλε μ' ήβγαλε, άιντες καλέ, σ’ ένα ερημοκλήσι
Αχ, που δεν ευρίσκετο παπάς ευρίσκε, μα την Παναγιά, που δεν εβρίσκετο ο παπάς,
Που δεν εβρισκετό ο παπάς, άιντες καλέ, για να το λειτουργήσει.
Αχ, κι ένα μνήμα πα, μα την Παναγιά, κι ένα μνημά παράμνημα,
Κι ένα μνήμα παράμνημα μνημά παράμνημα, άιντες καλέ, ξεχωριστά `πο τ’ άλλα
Αχ, δεν το `δα και το, μα την Παναγιά, δεν το πάτησα 'δα και το πάτησα,
Δεν το 'δα και το πάτησα, αίντες καλέ, απάνω στο κεφάλι.
Ποιος
Αχ, ποιος είν’ απού με, μα την Παναγιά, ποιός είναι απού με πάτησε πάτησε,
Ποιός είναι απού με πάτησε, άιντες καλέ, απάνω στο κεφάλι
Αχ, απού `μουν αρχοντόπουλο αρχο, μα την Παναγιά, απού 'μουν αρχοντόπουλο,
Απού 'μουν αρχοντόπουλο, άιντες καλέ, μεγάλου ρήγα αγγόνι.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Μωρέ μηλιά μου, μες τον εγκρεμό, άιντες καλέ, τα μήλα φορτωμένη
Αχ, τα μήλα σου λι, μα την Παναγιά, τα μήλα σου λιμπίζομαι,
Τα μήλα σου λιμπίζομαι, άιντες καλέ, μα τον γκρεμό φοβούμαι.
Αχ, κι αν τον φοβάσαι, μα την Παναγιά, κι αν τον φοβάσαι τον γκρεμό,
Κι αν τον φοβάσαι το γκρεμό, άιντες καλέ, έλα απ' το μονοπάτι.
Αχ, το μονοπάτι, μα την Παναγιά, το μονοπάτι μ’ ήβγαλε,
Το μονοπάτι μ' ήβγαλε, άιντες καλέ, σ’ ένα ερημοκλήσι
Αχ, που δεν ευρίσκε, μα την Παναγιά, που δεν εβρίσκετο ο παπάς,
Που δεν εβρισκετό ο παπάς, άιντες καλέ, για να το λειτουργήσει.
Αχ, κι ένα μνήμα πα, μα την Παναγιά, κι ένα μνημά παράμνημα,
Κι ένα μνημά παράμνημα, άιντες καλέ, ξεχωριστά `πο τ’ άλλα
Αχ, δεν το `δα και το, μα την Παναγιά, δεν το 'δα και το πάτησα,
Δεν το 'δα και το πάτησα, αίντες καλέ, απάνω στο κεφάλι.
Αχ, ποιος είν’ απού με, μα την Παναγιά, ποιός είναι απού με πάτησε,
Ποιός είναι απού με πάτησε, άιντες καλέ, απάνω στο κεφάλι
Αχ, απού `μουν αρχο, μα την Παναγιά, απού 'μουν αρχοντόπουλο,
Απού 'μουν αρχοντόπουλο, άιντες καλέ, μεγάλου ρήγα αγγόνι. |
