| | | | #1 | Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι
Στίχοι:
Μουσική:
Δεν ξέρω αν τα μάτια σου είναι τα ίδια ακόμα,
αν μοιάζουνε λουλούδια στη βροχή,
εγώ θα τα ξεχώριζα σε θάλασσα, σταγόνα,
μια στάλα αίμα, μέσα σε πληγή.
Δεν ξέρω αν το σώμα σου είναι το ίδιο ακόμα,
αν μοιάζει μ’ ένα σύννεφο απαλό,
ήταν μαζί ο ουρανός και το δικό μου χώμα
το πιο κοντά και το πιο μακρινό.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δεν ξέρω αν το γέλιο σου είναι το ίδιο ακόμα,
εκείνο που χανόμουν σαν παιδί,
όλος ο κόσμος μίκραινε, γινόταν ένα στόμα,
χωρούσε μέσα σ’ ένα σου φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί. | #2 | Νέοι στίχοι:
Δεν ξέρω αν τα μάτια σου σου, είναι τα ίδια ακόμα, ακόμα,
αν μοιάζουνε λουλούδια στη βροχή, βροχή.
εγώ Εγώ θα τα ξεχώριζα ξεχώριζα, σε θάλασσα, σταγόνα, θάλασσα σταγόνα,
μια στάλα αίμα, αίμα μέσα σε πληγή.
Δεν ξέρω αν το σώμα σου σου, είναι το ίδιο ακόμα, ακόμα,
αν μοιάζει μ’ ένα σύννεφο απαλό, απαλό.
ήταν Ήταν μαζί ο ουρανός ουρανός, και το δικό μου χώμα χώμα,
το πιο κοντά και το πιο μακρινό.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι, θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή, ζωή.
απ’ Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε, ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί. φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δεν ξέρω αν το γέλιο σου σου, είναι το ίδιο ακόμα, ακόμα,
εκείνο που χανόμουν σαν παιδί, παιδί.
όλος Όλος ο κόσμος μίκραινε, γινόταν ένα στόμα, στόμα,
χωρούσε μέσα σ’ σ' ένα σου φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι, θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή, ζωή.
απ’ Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε, ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Δεν ξέρω αν τα μάτια σου, είναι τα ίδια ακόμα,
αν μοιάζουνε λουλούδια στη βροχή.
Εγώ θα τα ξεχώριζα, σε θάλασσα σταγόνα,
μια στάλα αίμα μέσα σε πληγή.
Δεν ξέρω αν το σώμα σου, είναι το ίδιο ακόμα,
αν μοιάζει μ’ ένα σύννεφο απαλό.
Ήταν μαζί ο ουρανός, και το δικό μου χώμα,
το πιο κοντά και το πιο μακρινό.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δεν ξέρω αν το γέλιο σου, είναι το ίδιο ακόμα,
εκείνο που χανόμουν σαν παιδί.
Όλος ο κόσμος μίκραινε, γινόταν ένα στόμα,
χωρούσε μέσα σ' ένα σου φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή.
Απ' τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει αγάπη μου, με χθεσινό φιλί. | Πρώτη αποστολή: Χριστόδουλας | Διορθώσεις: Apoya, Απόστολος | Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας | Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή. |
|
|
|
