| #1 | Περπατώ την Ελλάδα
Στίχοι:
Μουσική:
Περπατώ κοιμισμένη με την σκέψη κλεισμένη
στων καιρών τα σημάδια, στων ονείρων τα χάδια.
Που μεθούν και μου τρέφουν του κορμιού μου το σπασμό
σ’ έναν ύπνο που μοιάζει ότι πιο ζωντανό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Περπατώ μεθυσμένη μια για πάντα αλλαγμένη
με χρυσό σκουλαρίκι και κοντό δεκανίκι.
Του Διογένη κρατώ αναμμένο φανό
σε τοπίο ξεχασμένο από κάποιο θεό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Ο χρησμός δεν μιλάει κι η σιωπή του με πάει
να ψαρέψω πιο κάτω στης ψυχής μου τον πάτο.
Τυλιγμένη στα σκούρα και ντυμένη σκοτάδια
και ξανά να αρμενίζω στων ονείρων τα βράδια.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό. | #2 | Νέοι στίχοι:
Περπατώ κοιμισμένη κοιμισμένη, με την τη σκέψη κλεισμένη κλεισμένη,
στων καιρών τα σημάδια, στων ονείρων τα χάδια. χάδια,
Που που μεθούν και μου τρέφουν του κορμιού μου το σπασμό
σ’ έναν ύπνο που μοιάζει ότι ό,τι πιο ζωντανό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Περπατώ μεθυσμένη μεθυσμένη, μια για πάντα αλλαγμένη αλλαγμένη,
με χρυσό σκουλαρίκι και κοντό δεκανίκι.
Του Διογένη κρατώ κρατάω αναμμένο φανό
σε τοπίο ξεχασμένο από κάποιο κάθε θεό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Ο χρησμός δεν μιλάει κι η σιωπή
να ψαρέψω πιο κάτω στης ψυχής μου τον πάτο.
Τυλιγμένη στα σκούρα και ντυμένη σκοτάδια
και ξανά να αρμενίζω αρμενίσω στων ονείρων τα βράδια.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Περπατώ κοιμισμένη, με τη σκέψη κλεισμένη,
στων καιρών τα σημάδια, στων ονείρων τα χάδια,
που μεθούν και μου τρέφουν του κορμιού μου το σπασμό
σ’ έναν ύπνο που μοιάζει ό,τι πιο ζωντανό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Περπατώ μεθυσμένη, μια για πάντα αλλαγμένη,
με χρυσό σκουλαρίκι και κοντό δεκανίκι.
Του Διογένη κρατάω αναμμένο φανό
σε τοπίο ξεχασμένο από κάθε θεό.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό.
Ο χρησμός δεν μιλάει κι η σιωπή του με πάει
να ψαρέψω πιο κάτω στης ψυχής μου τον πάτο.
Τυλιγμένη στα σκούρα και ντυμένη σκοτάδια
και ξανά να αρμενίσω στων ονείρων τα βράδια.
Περπατώ την Ελλάδα με τη σκέψη λαμπάδα,
στις γωνιές την ανάβω, σπέρνω, οργώνω και σκάβω.
Για να βρω τον αρχαίο μυστικό ποταμό,
στου Αχέροντα τ’ άστρα να ζητήσω χρησμό. |
