| #1 | Κι ολο σ’ έχανα
Στίχοι:
Μουσική:
Ξέρω, τώρα ξέρω
πως φταίω για όλα εγώ
κι όσο κι αν πληρώσω,
πάλι λίγο θα είναι κι αυτό,
γιατί, ενώ, να `μαι πλάι σου, μπορούσα,
αδιαφορούσα, αδιαφορούσα.
Κι ολο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Τώρα, ξέρω τώρα,
πόσο αδύναμα είχα φερθεί,
όμως, είναι νόμος,
να πονάμε για ό,τι έχει χαθεί
κι ενώ το `ξερα, το `ξερα
πόσο θα μετανιώσω, θα μετανιώσω.
Κι ολο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή. | #2 | Νέος τίτλος: Κι όλο σ’ έχανα
Youtube στην 1η εκτέλεση: https://www.youtube.com/watch?v=nul2ENWC_T4
Νέοι στίχοι:
Ξέρω, τώρα ξέρω
πως φταίω για όλα εγώ
κι όσο κι αν πληρώσω,
πάλι λίγο θα είναι κι αυτό,
γιατί, ενώ, ενώ να `μαι ’μαι πλάι σου, σου μπορούσα,
αδιαφορούσα, αδιαφορούσα.
Κι ολο όλο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Τώρα, ξέρω τώρα,
πόσο αδύναμα είχα φερθεί,
όμως, είναι νόμος, νόμος
να πονάμε για ό,τι έχει χαθεί
κι ενώ το `ξερα, ’ξερα, το `ξερα ’ξερα
πόσο θα μετανιώσω, θα μετανιώσω.
Κι ολο όλο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Ξέρω, τώρα ξέρω
πως φταίω για όλα εγώ
κι όσο κι αν πληρώσω,
πάλι λίγο θα είναι κι αυτό,
γιατί, ενώ να ’μαι πλάι σου μπορούσα,
αδιαφορούσα, αδιαφορούσα.
Κι όλο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Τώρα, ξέρω τώρα,
πόσο αδύναμα είχα φερθεί,
όμως, είναι νόμος
να πονάμε για ό,τι έχει χαθεί
κι ενώ το ’ξερα, το ’ξερα
πόσο θα μετανιώσω, θα μετανιώσω.
Κι όλο σ’ έχανα, σ’ έχανα, σ’ έχανα
και το έβλεπα κάθε στιγμή
κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή.
Κι όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα κάθε κουράγιο, γιατί,
όπως σ’ έχανα, σ’ έχανα,
έχανα, έχανα τη ζωή. |
