| #1 | Κάτι ώρες τρελές
Στίχοι:
Μουσική:
Κάτι ώρες τρελές που πεθαίνω για σένα
κάτι ώρες φρικτές θέλω να 'χεις εμένα.
Σε κρύβω παντού, στο μυαλό στην καρδιά μου
σαν πουλί τ' ουρανού φτερουγίζεις κοντά μου.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.
Κάτι ώρες τρελές νιώθω να 'σαι δικός μου
να ζητάς τρυφερά της αγάπης το φως μου.
Κάτι ώρες τρελές σ' αγκαλιάζω σαν πρώτα
μου φιλάς τις πληγές και μ' ανοίγεις την πόρτα.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία. | #2 | Youtube στην 1η εκτέλεση: https://www.youtube.com/watch?v=wmNZRLu8nxo
Νέος δίσκος στην 1η εκτέλεση: Κάτι ώρες τρελές - 1992
Νέοι στίχοι:
Κάτι ώρες τρελές που πεθαίνω για σένα σένα,
κάτι ώρες φρικτές φριχτές θέλω να 'χεις εμένα. νά ’ρθεις σε μένα.
Σε κρύβω Είσαι γύρω παντού, στο μυαλό μυαλό, στην καρδιά μου μου,
σαν πουλί τ' τ’ ουρανού φτερουγίζεις κοντά μου.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία φαντασία,
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.
Κάτι ώρες τρελές νιώθω να 'σαι ’σαι δικός μου μου,
να ζητάς τρυφερά της αγάπης το φως μου.
Κάτι ώρες τρελές σ' σ’ αγκαλιάζω σαν πρώτα πρώτα,
μου φιλάς τις πληγές και μ' μ’ ανοίγεις την πόρτα.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία φαντασία,
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Κάτι ώρες τρελές που πεθαίνω για σένα,
κάτι ώρες φριχτές θέλω νά ’ρθεις σε μένα.
Είσαι γύρω παντού, στο μυαλό, στην καρδιά μου,
σαν πουλί τ’ ουρανού φτερουγίζεις κοντά μου.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία,
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία.
Κάτι ώρες τρελές νιώθω να ’σαι δικός μου,
να ζητάς τρυφερά της αγάπης το φως μου.
Κάτι ώρες τρελές σ’ αγκαλιάζω σαν πρώτα,
μου φιλάς τις πληγές και μ’ ανοίγεις την πόρτα.
Κι είναι τότε που αρχίζει το μεγάλο μου δράμα
κι η καρδιά μου ραγίζει βουτηγμένη στο κλάμα.
Γιατί βλέπω πως είσαι μονάχα φαντασία,
μια σκιά ματωμένη, της νυχτιάς οπτασία. |
