| #1 | Ζητάς να 'ρθεις
Στίχοι:
Μουσική:
Ζητάς να 'ρθεις
να ζεστάνεις τα κρύα μου βράδια
που’ ναι ακόμα νωπά τα σημάδια.
και φταις εσύ.
Ζητάς να 'ρθεις
να γεμίσεις τις άδειες μου μέρες
μα τα λόγια σου νιώθω σαν σφαίρες
και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να 'ρθεις.
Ζητάς να 'ρθεις
να μου δώσεις καινούρια αγάπη
τη στιγμή που με πνίγει το δάκρυ
και φταις εσύ.
Ζητάς να 'ρθεις
προσπαθείς τα παλιά μας να σβήσουν
μα δε λένε κι αυτά να σ’ αφήσουν
και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να 'ρθεις. | #2 | Νέος συνθέτης: Ηλίας Φιλίππου
Youtube στην 1η εκτέλεση: https://www.youtube.com/watch?v=fiCsKMQ85Hw
Νέος δίσκος στην 1η εκτέλεση: Ζήσαμε - 1982
Νέοι στίχοι:
Ζητάς να 'ρθεις ’ρθεις
να ζεστάνεις τα κρύα μου βράδια
που’ ναι ακόμα νωπά τα σημάδια.
και Και φταις εσύ.
Ζητάς να 'ρθεις ’ρθεις
να γεμίσεις τις άδειες μου μέρες μέρες,
μα τα λόγια σου νιώθω σαν σφαίρες σφαίρες.
και Και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις γυρίσεις,
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις μιλήσεις,
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να 'ρθεις. ’ρθεις.
Ζητάς να 'ρθεις ’ρθεις
να μου δώσεις καινούρια αγάπη
τη στιγμή που με πνίγει το δάκρυ δάκρυ.
και Και φταις εσύ.
Ζητάς να 'ρθεις ’ρθεις
προσπαθείς τα παλιά μας να σβήσουν
μα δε λένε κι αυτά να σ’ αφήσουν αφήσουν.
και Και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις γυρίσεις,
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις μιλήσεις,
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να 'ρθεις. ’ρθεις.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Ζητάς να ’ρθεις
να ζεστάνεις τα κρύα μου βράδια
που’ ναι ακόμα νωπά τα σημάδια.
Και φταις εσύ.
Ζητάς να ’ρθεις
να γεμίσεις τις άδειες μου μέρες,
μα τα λόγια σου νιώθω σαν σφαίρες.
Και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις,
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις,
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να ’ρθεις.
Ζητάς να ’ρθεις
να μου δώσεις καινούρια αγάπη
τη στιγμή που με πνίγει το δάκρυ.
Και φταις εσύ.
Ζητάς να ’ρθεις
προσπαθείς τα παλιά μας να σβήσουν
μα δε λένε κι αυτά να σ’ αφήσουν.
Και φταις εσύ.
Είναι τόσο αργά να γυρίσεις,
μη σκαλίζεις τις ίδιες πληγές.
Για τα ίδια ξανά μη μιλήσεις,
με πονάς πιο πολύ κι απ’ αυτές.
Ζητάς να ’ρθεις. |
