| #1 | Θρίλερ χακί
Στίχοι:
Μουσική:
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο
κοντεύει τρεις δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά.
Προχτές το βράδυ στ’ όνειρο μου
είδα ξανά τον εαυτό μου,
να τρέχει λεύτερος να μου χαμογελά
κι όλα ήταν τόσο μαγικά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε μα οι νύχτες δεν περνούν
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Για τις γιορτές θα πάρουμε άδεια
όσοι δεν έδειξαν αυθάδεια
στων ανωτέρων τις ρητές διαταγές
κι ας είν’ παράλογες αυτές.
Οι άλλοι θα μείνουμε εδώ πέρα
στου στρατοπέδου τη φοβέρα,
μαλλιά κομμένα και με ρούχα καθαρά
πατρίς, θρησκεία και χαρά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να απολυθώ
και το μυαλό μου είναι θολό.
Σαν εφιάλτης όλα γύρω μου γυρνούν
στολές, γαλόνια μου κυκλώνουνε το νου.
Θυμάμαι πως μου λέγαν όλοι
ο άντρας έτσι μεγαλώνει,
σαν πας φαντάρος θα αλλάξεις και μυαλά
θα δουν τα μάτια σου πολλά.
Μα όσα νιώθω εδώ πέρα
κι όσα αντικρίζω κάθε μέρα
θυμίζουν θρίλερ σ’ ένα γκρίζο σκηνικό
από ένα πλάνο γενικό.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε μα οι νύχτες δεν περνούν
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο
κοντεύει τρεις δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά. | #2 | Youtube στην 1η εκτέλεση: https://www.youtube.com/watch?v=F5vdAORn9dg
Νέος δίσκος στην 1η εκτέλεση: Όταν σβήνει η οθόνη - 1985
Νέοι στίχοι:
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο Λήμνο,
κοντεύει τρεις τρεις, δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά.
Προχτές το βράδυ στ’ όνειρο όνειρό μου
είδα ξανά τον εαυτό μου,
να τρέχει λεύτερος να μου σου χαμογελά
κι όλα ήταν τόσο μαγικά. αληθινά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να ν’ απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε φεύγουνε, μα οι νύχτες δεν περνούν περνούν,
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Για τις γιορτές θα πάρουμε πάρουν άδεια
όσοι δεν έδειξαν αυθάδεια
στων ανωτέρων τις ρητές διαταγές
κι ας είν’ παράλογες αυτές.
Οι άλλοι θα μείνουμε εδώ πέρα
στου στρατοπέδου τη φοβέρα,
μαλλιά κομμένα και με ρούχα καθαρά καθαρά,
πατρίς, θρησκεία και χαρά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να ν’ απολυθώ
και το μυαλό μου είναι θολό.
Σαν εφιάλτης όλα γύρω μου γυρνούν γυρνούν,
στολές, γαλόνια μου μού κυκλώνουνε το νου.
Θυμάμαι πως μου λέγαν όλοι όλοι:
ο "Ο άντρας έτσι μεγαλώνει, μεγαλώνει.
σαν Σαν πας φαντάρος θα αλλάξεις και μυαλά μυαλά,
θα δουν τα μάτια σου πολλά. πολλά."
Μα όσα νιώθω εδώ πέρα
κι όσα αντικρίζω κάθε μέρα
θυμίζουν θρίλερ σ’ ένα γκρίζο σκηνικό
από ένα πλάνο γενικό.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ να ν’ απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε φεύγουνε, μα οι νύχτες δεν περνούν περνούν,
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο Λήμνο,
κοντεύει τρεις τρεις, δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο,
κοντεύει τρεις, δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά.
Προχτές το βράδυ στ’ όνειρό μου
είδα ξανά τον εαυτό μου,
να τρέχει λεύτερος να σου χαμογελά
κι όλα ήταν τόσο αληθινά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ ν’ απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε, μα οι νύχτες δεν περνούν,
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Για τις γιορτές θα πάρουν άδεια
όσοι δεν έδειξαν αυθάδεια
στων ανωτέρων τις ρητές διαταγές
κι ας είν’ παράλογες αυτές.
Οι άλλοι θα μείνουμε εδώ πέρα
στου στρατοπέδου τη φοβέρα,
μαλλιά κομμένα και με ρούχα καθαρά,
πατρίς, θρησκεία και χαρά.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ ν’ απολυθώ
και το μυαλό μου είναι θολό.
Σαν εφιάλτης όλα γύρω μου γυρνούν,
στολές, γαλόνια μού κυκλώνουνε το νου.
Θυμάμαι πως μου λέγαν όλοι:
"Ο άντρας έτσι μεγαλώνει.
Σαν πας φαντάρος θα αλλάξεις και μυαλά,
θα δουν τα μάτια σου πολλά."
Μα όσα νιώθω εδώ πέρα
κι όσα αντικρίζω κάθε μέρα
θυμίζουν θρίλερ σ’ ένα γκρίζο σκηνικό
από ένα πλάνο γενικό.
Μα ξέρω πως αργώ πολύ ν’ απολυθώ
κι έτσι κοντά σου να βρεθώ.
Οι μέρες φεύγουνε, μα οι νύχτες δεν περνούν,
μονάχος κλαίω μήπως τύχει και με δουν.
Τώρα σου γράφω από τη Λήμνο,
κοντεύει τρεις, δεν έχω ύπνο.
Κι έξω ο αέρας με τρομάζει που φυσά
κι είναι τα φώτα λιγοστά. |
