 |
Σαν τελειώνουν τα φιλιά
σαν με πνίγει η ερημιά
άθελα μου μπαίνουν κάτι σκέψεις.
Όπως ήρθες ξαφνικά
κάποτε απ’ το πουθενά
έτσι ξαφνικά θα επιστρέψεις.
Εγω δε θέλω τα φιλιά
να `ναι σαν επισκέπτες
που `ρχονται από μοναξιά
κι έναν πόθο μοναχά
σβήνουνε και φεύγουνε σαν κλέφτες.
Που `ρχονται από μοναξιά
κι έναν πόθο μοναχά
σβήνουνε και φεύγουνε σαν κλέφτες.
Όταν ψάχνεις για να βρεις
σχέδια για αύριο της στιγμής
που μου λες χωρίς να στο ζητάω.
Εγώ κλείνω την καρδιά
σου χαμογελάω γλυκά
μέσα μου όμως σ’ αποχαιρετάω.
|  |
Appena finiscono i baci
appena il vuoto mi soffoca
senza volere mi vengono dei pensieri.
Come sei arrivato all'improvviso
un bel giorno, venendo dal nulla,
così all'improvviso tornerai laggiù.
Io non voglio che i baci
siano come ospiti,
che arrivano per solitudine
e non fanno che placare un desiderio
e poi se ne vanno come ladri.
Che arrivano per solitudine
e non fanno che placare un desiderio
e poi se ne vanno come ladri.
Quando cerchi di escogitare
progetti per il futuro inventati al momento
che mi dici senza che te lo chieda
io chiudo il mio cuore
ti sorrido dolcemente
ma dentro di me ti dico addio.
|
