 |
Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
στη μοναξιά και στη σιωπή.
Ξέρω μια πράσινη ραχούλα…
Δε θα το χτίσω εκεί.
Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη
τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,
με τα παλάτια και τους κήπους…
Δε θα το χτίσω εκεί.
Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι,
που όλο το κύμα το φιλεί,
κρινόσπαρτη η αμμουδιά του…
Δε θα το χτίσω εκεί.
|  |
Ι want to build a little house
Where it’s lonely and quiet.
I know a green hilltop…
I won’t build it there.
I know the great city
The wealthy wide avenue
With its mansions and its gardens…
I won’t built it there.
I know the joyful seashore
That’s kissed by the waves of the sea
Where lilies grow on its beaches….
I won’t build it there.
A worn path rises endlessly
Cutting through fallow land
The weather thrashes without mercy
And Livas-wind blows with no end.
It’s a well-beaten trail
For riders who hunger
For pedestrians that thirst
A refuge for the roosting.
I’ll build my house there
With a fountain in the yard
With a fire always burning
Its entryway ever ajar.
|
