 |
Ώστε τα ξέχασες αυτά που μου `χεις κάνει
το αντίο που έγραψες ακόμα είναι στο τζάμι
κι εδώ στις πέντε το πρωί, για πες τι ήρθες να κάνεις
μου φαίνεται έχεις τρελαθεί, ή θες να με τρελάνεις
Δεν έχεις το δικαίωμα να έρχεσαι ξημέρωμα
γιατί δεν έχεις πού αλλού να πας
δεν είναι αυτονόητο, μη με περνάς για ανόητο
για τόσο αφελή μη με περνάς
Δεν έχεις το δικαίωμα αυτά που δε σου χρέωνα
κι αυτά που συγχωρούσα να ξεχνάς
κοιμήσου εκεί που έστρωσες και στο γκρεμό που μ’ έσπρωξες
πέσε κι εσύ ή μάθε να πετάς
Δίνεις το χέρι σου και με φιλάς στο στόμα
μα το μαχαίρι σου στο στήθος μου είναι ακόμα
και ύστερα μου λες εσύ πως πήγες να πεθάνεις
μου φαίνεται έχεις τρελαθεί, ή θες να με τρελάνεις
Δεν έχεις το δικαίωμα να έρχεσαι ξημέρωμα
γιατί δεν έχεις πού αλλού να πας
δεν είναι αυτονόητο, μη με περνάς για ανόητο
για τόσο αφελή μη με περνάς
Δεν έχεις το δικαίωμα αυτά που δε σου χρέωνα
κι αυτά που συγχωρούσα να ξεχνάς
κοιμήσου εκεί που έστρωσες και στο γκρεμό που μ’ έσπρωξες
πέσε κι εσύ ή μάθε να πετάς
|  |
Aşadar ai uitat tot ce mi-ai făcut
„Adio"-ul pe care l-ai scris încă este pe geam
Şi aici la cinci dimineaţa, ia spune ce ai venit să faci
Mi se pare că ai înnebunit sau vrei să mă înnebuneşti.
Nu ai dreptul să vii în zori
Fiindcă nu ai unde în altă parte să mergi.
Nu este de la sine înţeles, nu mă lua de prost,
Nu mă lua de atât de naiv.
Nu ai dreptul, toate lucrurile pentru care nu te-am învinuit
Şi tot ce am iertat, să uiţi.
Dormi acolo unde ţi-ai aşternut şi în prăpastia în care m-ai împins
Cazi şi tu sau învaţă să zbori.
Îmi dai mâna ta şi mă săruţi pe gură
Dar cuţitul tău este încă în pieptul meu
Şi apoi îmi spui că tu era să mori
Mi se pare că ai înnebunit sau vrei să mă înnebuneşti.
Nu ai dreptul să vii în zori
Fiindcă nu ai unde în altă parte să mergi.
Nu este de la sine înţeles, nu mă lua de prost,
Nu mă lua de atât de naiv.
Nu ai dreptul, toate lucrurile pentru care nu te-am învinuit
Şi tot ce am iertat, să uiţi.
Dormi acolo unde ţi-ai aşternut şi în prăpastia în care m-ai împins
Cazi şi tu sau învaţă să zbori.
|
