 |
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιος παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που `χει το μαχαίρι
|  |
I corpi e i coltelli
lo sai, talvolta cambiano di mano,
lasciano le loro tracce
che fanno male e non scompaiono.
Toccami, baciami, odorami
nasconditi dentro di me, abita in me
custodiscimi come un vino vecchio,
un corpo non è solo un abbraccio,
ahi, un corpo non è solo un abbraccio
è una patria che diventerà terra straniera.
Gli uccelli e i grilli
lo sai, cantano per tanti anni
e per i brividi
diventano rosse le mele.
I corpi e i coltelli
lo sai, che non finiscano in mani sbagliate,
ci sarà un delitto
e chi si prende la responsabilità.
Nell'allegria della festa
lo sai, più in alto tiene il tamburello
chi ha sofferto e sa
la dolcezza che possiede il coltello
|
