 |
Ψαριανός:
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.
Νταντωνάκη:
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.
μαζί:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Ψαριανός:
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.
Νταντωνάκη:
Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.
μαζί:
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
Ψαριανός:
Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.
Νταντωνάκη:
Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.
μαζί:
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλληκάρι.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.
|  |
[Psarianòs:]
Di tutti gli astri del cielo ce n'è uno che ti assomiglia
uno che sorge al mattino quando dolcemente si fa giorno.
[Dadonaki:]
Cipresso mio alto, che fonte ti irrora,
tu che ti ergi sempre fresco, e ti copri di boccioli e fiorisci.
[Insieme:]
Avessi la nuvola come cavallo e la stella come briglia
la piccola luna dell'alba per venire ogni sera.
Se mi ami ed è un sogno, ch'io non mi svegli mai
perché col tuo amore bramo spirare.
[Psarianòs:]
Del mare corro le onde e non ho paura
e quando penso a te, tremo e sospiro.
[Dadonaki:]
Che potrei dirti? Che potresti dirmi? Tu lo sai bene
della mia anima e del mio cuore sei tu il padrone.
[Insieme:]
Avessi la nuvola come cavallo e la stella come briglia
la piccola luna dell'alba per venire ogni sera.
Se mi ami ed è un sogno, ch'io non mi svegli mai
perché col tuo amore bramo spirare.
[Psarianòs:]
Io sono quell'uccello che si avvicina al fuoco,
brucio, divento cenere e di nuovo ringiovanisco.
[Dadonaki:]
Quando l'amore è fedele, invecchia, né si consuma
fiorisce e si lega al cuore e ancora si rinnova.
[Insieme:]
Senza aria l'uccello, senza acqua il pesce
senza amore non resistono fanciulla e giovanotto.
Se mi ami ed è un sogno, ch'io non mi svegli mai
perché col tuo amore bramo spirare.
|
