 |
Ο χειμώνας προχώρησε
Τόσα κράτησε
Εμάς μας χώρισε
Δείξε μου τώρα πώς ζω
Πώς ν’ ανάψω το ψέμα μου
Που δεν το `χω στο βλέμμα μου
Γύρω μου τόσα θαύματα
Ένα μεγάλο κενό
Εγώ δεν έχω εαυτό
Δεν έχω εγώ σου λέω
Με το στόμα σου γελώ
Με το δάκρυ σου κλαίω
Εγώ δεν έχω εαυτό
Δεν ζω από μόνος μου ζωή
Εγώ ήμουν εσύ, εγώ ήμουν εσύ
Τόσοι δρόμοι τραβούν μπροστά
Κι οι δικοί μας αντίθετα
Και θα πρέπει τα άγνωστα
Μόνος μου τώρα να βρω
Πώς ν’ ανέβω τον κόσμο μου
Μ’ άδειοι χάδι στον ώμο μου
Θα πηγαίνει ένας άνθρωπος
Μα δε θα `μαι εγώ
|  |
L’hiver a avancé
Il a tellement duré
Nous il nous a separés
Montre-moi maintenant comment je vis
Comment dois-je mentir
Que je n'aie pas à portée de vue
Autour de moi, tellement de miracles
Un grand vide
Moi, je n’ai pas de personnalité
Je n’en ai pas, je te dis
Je rigole avec ta bouche
Avec tes larmes je pleure
Moi, je n’ai pas de personnalité
Je ne vis pas ma vie tout seul
Moi j’étais toi, moi j’étais toi
Tant de chemins affluent devant moi
Contrairement à nous
Et il faudra que les inconnues
Je les résolve maintenant tout seul
Comment avancer dans mon monde
Un homme ira
Mais ca ne sera pas moi
|
