 |
Εγώ στα φύλλα της καρδιάς
κρύβω βαθιά τον πόνο
στρέφω το βλέμμα μη με δουν
και σαν παιδί βουρκώνω
Θε μου πόσο παράξενοι
είν’ οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
και γελαστοί οι ανθρώποι
Κλείσε τα μάτια κι άσε με
θάλασσα να σε λέω
τούτο το βράδυ που μπορεί
ναι `ναι το τελευταίο
Θάλασσα πικροθάλασσα
μια νύχτα θα γυρίσω
κι ένα κορμί και μια καρδιά
στο κύμα σου θ’ αφήσω
|  |
Dans les recoins du coeur
Moi je cache profondément ma peine
Je détourne le regard pour qu'ils ne voient pas
Que comme un enfant, je pleure
Oh mon Dieu,
Comme nos contrées sont étranges
Tristes nos chansons
Et rieurs les êtres
Ferme les yeux et laisse-moi
Oh mer, te dire
Que ce soir puisse
Etre le dernier
Mer, mer cruelle
Une nuit je reviendrai
Et je laisserai dans ta vague
Un corps et un coeur
|
