 |
Το ξέρω ότι θυμάσαι, μαμά, κι εγώ θυμάμαι
Που φώναζες στην θάλασσα μην πάω στ’ ανοιχτά
Για δες μετά από χρόνια, μαμά, πως κολυμπάμε
Από το πρώτο κλάμα μου σ’ αλλιώτικα νερά.
Τ’ ακούω όταν μιλάμε, μπαμπά, τρέμει η φωνή σου
Αμήχανη η συζήτηση, κυλά μηχανικά
Τα νέα μας ρωτάμε, μπαμπά, μα ειν’ η ευχή σου
Τα λόγια μας μη φτάσουνε στα πιο σημαντικά.
Θα ήσασταν περήφανοι που είμαι το παιδί σας
Αν είχα για ζωή μου τη δική σας τη ζωή;
Το βλέμμα σας το κράτησα, αλλού όμως κοιτάζω
Μαμά, μπαμπά, λυπάμαι, δε σας μοιάζω.
Ακόμα περιμένεις, μαμά, σε βλέπω, ελπίζεις
Την πόρτα να χτυπήσει κάποια άλλη μου εκδοχή
Σε έφτασα στο ύψος μπαμπά - να μ’ αντικρίζεις
Πιο πίσω απ’ την αγάπη κυβερνά η ενοχή.
Με ξέρεις και σε ξέρω, μαμά, τι να σου κρύψω;
Η πείρα σου δε φτάνει μία μοίρα ν’ αλλαχτεί
Τον δρόμο μου τον βλέπεις, μπαμπά, εδώ θα στρίψω
Τα ίχνη μας πορεία που στα δυο θα χωριστεί.
|  |
Je sais que tu te souviens maman, moi aussi je me rappelle
Qu' à la mer tu me criais de ne pas aller au large
Regarde, des années plus tard
Comme nous avons nagé
De mon premier cri vers d'autres eaux
J'entends ta voix qui tremble papa quand nous parlons
La discussion, embarrassée, glisse mécaniquement
Nous demandons de nos nouvelles, papa, mais c'est ton souhait
Nos paroles n'abordent pas ce qui est important.
Seriez-vous fiers que je sois votre enfant
Si j'avais la même vie que vous?
J'ai gardé votre regard, cependant je regarde ailleurs
Maman, papa, désolée, je ne vous ressemble pas
Tu attends encore maman, je te vois, tu espères
Que frappe à la porte une autre version de moi
J'ai atteint ta taille papa, pour que tu m'aperçoives
Au-delà de l'amour que commande la culpabilité
Tu me connais et je te connais maman, que te cacherai-je?
Ton expérience ne suffit pas à changer un destin
Tu vois ma route, papa, je vais tourner ici
Où nos traces prennent deux chemins séparés.
|
