 |
Μαύρο μου πουλί απ’ τα πέρατα
πέρασες τη Γη και τα πέλαγα
είδες τ’ ουρανού τα κρυφά στενά
και του ορίζοντα τα γυμνά βουνά.
Είδα τη βροχή και τον κεραυνό
και της λησμονιάς τον ωκεανό
πέρα απ’ τη σιωπή και το τίποτα,
άκουσα πικρά λόγια ανείπωτα.
Είδες τη σκιά και το θάνατο
πήρες μυστικό δρόμο αδιάβατο
μαύρο μου πουλί, άγριομάτη μου
είδες πες μου εκεί την αγάπη μου;
Πήρα το μακρύ μονοπάτι της
πέτρα σου `φερα απ’ το δάκρυ της
βρήκα το μικρό το μαντήλι της
αίμα το `βαψε απ’ τα χείλη της.
|  |
Mon oiseau noir des confins
Tu as franchi la Terre et les Mers
Tu as vu du ciel les passages secrets
et des horizons les montagnes nues.
J'ai vu la pluie et la foudre
et de l'oubli l'océan
au-delà du silence et du néant,
j'ai entendu des mots amers inexprimables.
Tu as vu l'ombre et la mort
Tu as emprunté une route secrète infranchissable
mon oiseau noir, mon farouche
As-tu vu là-bas, dis-moi, mon amour ?
J'ai pris son long chemin
Une pierre je t'ai apportée de sa larme
J'ai trouvé son petit mouchoir
il est teint du sang de ses lèvres.
|
