 |
Είπαν τα χείλη σου τα όνειρα περνάνε
κι αυτό που ζήσαμε μου λες θα ξεχαστεί
είμαστε κύματα που πέφτουνε και σπάνε
πάνω σε ξένου καραβιού την κουπαστή
Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει ώσπου να ‘ρθει το πρωί
ό, τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή
Είπαν τα χείλη σου μια τύχη μάς ορίζει
κι αυτό μου λες ήταν γραμμένο να χαθεί
είμαστε φύλλα που ο καιρός τα κιτρινίζει
φύλλα που πέφτουν και τα παίρνει η βροχή
Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει μέχρι να ‘ρθει το πρωί
ό, τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή
|  |
Dicevano le tue labbra i sogni passano
e quello che abbiamo vissuto, mi dici, sarà dimenticato
siamo onde che cadono e si frangono
sul parapetto di un vascello straniero
Non c'è bugia nella vita che non finisca
che ti protegga finché giunge il mattino
ciò che ti avvicina a Dio poi ti dissolve
si perde nella sua stessa vita
Dicevano le tue labbra un destino decide per noi
e questo, mi dici, stava scritto che andasse perduto
siamo foglie che il tempo ingiallisce
foglie che cadono e la pioggia le porta via
Non c'è bugia nella vita che non finisca
che ti protegga finché giunge il mattino
ciò che ti avvicina a Dio poi ti dissolve
si perde nella sua stessa vita
|
