 |
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί.
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει.
|  |
Kyr Andonis vivait dans son petit quartier
Il était pauvre mais buvait un peu de vin
Il avait des yeux bleus et les cheveux décoiffés
Et il avait une fleur toujours à sa boutonnière
Ah Kyr Andonis comme on t’aime et on compte les étoiles avec toi
On allume des feux jusqu’à la pluie
Et on oublie ta douleur οn vole avec toi comme des oiseaux
On rit avec toi comme des enfants quand tu fais ta prière
Andonis a hâte d’aller dormir
Parce que dans la nuit dans ses rêves il veut se rappeler
Tout ce qu’il n’a pas vécu dans son rêve il vit
Mais la nuit part et triste, l’aube le trouve
Ah Kyr Andonis comme on t’aime et on compte les étoiles avec toi
On allume des feux jusqu'à la pluie
Et on oublie ta douleur on vole avec toi comme des oiseaux
On rit avec toi comme des enfants quand tu fais ta prière
Mais un soir Kyr Andonis se met au lit
Nous on se réveille on l’attend
Mais Kyr Andonis sortira pour jamais
Puisque pour toujours dans son rêve il a voulu vivre pour l’éternité
|
