 |
Οι φίλοι που ’χω χάσει και δεν κυκλοφορούν
ουρανούς παλιούς φορούν και στο περιθώριο ζουν.
Πληρώσαν τα όνειρά τους και πάντα μετρητοίς
τους πληρώσαμε κι εμείς για να μείνουν αφανείς.
Οι ελεύθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές,
μες στα τείχη που ’χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές.
Εγώ δεν είχα τύχη να ζήσω μαγικά,
με δυο ψίχουλα πικρά ζούσα χρόνια στη σκιά.
Γυρνούσα διψασμένος και βράδιαζε νωρίς
και σταγόνες της βροχής είν’ αυτά που θα μου πεις.
Οι ελεύθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές,
μες στα τείχη που ’χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές.
|  |
Les amis que j’ai perdus et qui ne sont plus en route
Gardent de vieux horizons et vivent en marge
Ils ont payé leurs rêves, toujours au comptant
Nous aussi les avons payés pour qu’ils restent dans l’ombre
Ceux qui sont libres et beaux vivent dans des prisons
Dans des murs que chacun se construit
Pour vivre ses grands moments.
Moi je n’ai pas eu la chance d’avoir une vie magique
J’ai vécu des années dans l’ombre avec des débris amers
Je tournais assoiffé et le soir tombait de bonne heure
Ce que tu me diras sont des gouttes de pluie.
Ceux qui sont libres et beaux vivent dans des prisons
Dans des murs que chacun se construit
Pour vivre ses grands moments.
|
