 |
Βρέθηκα πάλι σε τοπία που είχα χάσει
σε χρόνια ανέμελα που τα` χα πια ξεχάσει
εκεί στη θάλασσα με τα ψιλά κοχύλια
ρακή, τραγούδια κάτω απ` τ` άστρα και σταφύλια.
Βρέθηκα πάλι εκεί που μ` είχαν παρατήσει
σε βράχια άγρια που τα` τρωγε το κύμα
σχήματα εξαίσια βαμμένα από το αντήλιο
έπνιγε η θάλασσα τον κουρασμένο ήλιο.
Εκεί η αγάπη παραπάτησε κι εχάθη
το καλοκαίρι εκείνο με τα τόσα λάθη
το καλοκαίρι με τα καστανά σου μάτια
που έκαναν την καρδιά μου χίλια δυο κομμάτια.
Βρέθηκα πάλι, όνειρο ήτανε ή αλήθεια
βαθιά κρυμμένα στοιχειωμένα παραμύθια
εκεί που χόρευες σαν μίσχος από φύκι
και στα μαλλιά σου μπερδεμένο ένα αρμυρίκι.
Εκεί που φύτρωναν φραγκοσυκιές και βάτα
και τα κοχύλια για στολίδια είχες και πιάτα
μέσα τους σάλευε η πρώτη μου αγάπη
η πιο γλυκιά, η πιο πικρή, πικρή απάτη.
|  |
Mi ritrovai in luoghi che avevo perduto
in anni spensierati che avevo ormai dimenticato
laggiù al mare, con le conchiglie sottili
rakì, canzoni sotto le stelle, e grappoli d'uva.
Mi ritrovai dove mi avevano lasciato
su rocce selvagge che l'onda divorava
forme meravigliose dipinte dall'antelio
annegava nel mare il sole stanco.
Lì l'amore inciampò e si perse
quell'estate coi tanti errori
l'estate coi tuoi occhi castani
che spezzarono il mio cuore in mille pezzi.
Mi ritrovai, sogno era la realtà
favole stregate nascoste nel profondo
là dove danzavi come uno stelo d'alga
con una tamerice intrecciata tra i capelli.
Là dove crescevano fichi d'india e rovi
e avevi conchiglie come ornamenti e come piatti
in mezzo ad essi si muoveva il mio primo amore
l'inganno più dolce, il più amaro, amaro inganno.
|
