 |
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ’ αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου, πως θα μ’ αντέξεις,
που `μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.
Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το `χα πει ένα πρωί βροχερό.
Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.
Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.
Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν’ το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.
Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.
Θα σβήσω .....
|  |
passaram dias, sem eu te dizer
o «te amo», duas palavras só
meu amor, como tu vai me aguentar
que eu sou um filho estranho, escuro
passaram dia, sem eu te ver
e se senti saudades, não sabes
no meu lado tu sempre sofrerás
eu tinha te dito isso, uma manhã chuvosa
apagarei a luz, e tudo que não te dei
num carinho eu vou te dar
e depois mais uma vez vou te trair
no fundo preto da minha mente
chorarás de novo, ficando sozinha,
e eu, ainda mais sozinho que eu
dentro de quartos, fechados,
teu rosto eu vou sonhar
porque dentro do sonho, apenas, vivo
não me leva ao serio, minha mente tá embaçada
e também meu mundo é risível
e quando tu cançar totalmente de mim
procure em outro canto para me achar no jeito que me queres
e eu que amei a idéia de ti, apenas,
e uma letra que lembra de ti
estou olhando pra fora, e tá amanhecendo
o amanhã virou ontem, de novo
apagarei ...
|
