 |
Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...
Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας
όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε
και τ’ άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε
Έκλαψα βέβαια, κάτω απ’ την κουβέρτα μου
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος
μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου `λεγε: Το Μάρτη...
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει
Να πεις σ’ όλους τους φίλους χαιρετίσματα
κι αν τύχει ν’ απαντήσεις την Ελένη
πως μ’ ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει
Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να `ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα
μπορεί κιόλας να σ’ έκαμα να κλάψεις
δε θα `βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση
μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...
|  |
Alexi, my friend, I got your letter…
you ask me how I am, how I’m doing
Learn, the doctor told my mom
that in a few days, I will die...
For a while now, reading has bored me
Always the same books that I have here
I often hoped learning new things
would bring some diversity.
Then yesterday the news came unexpectedly
the doctor talking quietly in the hallway
but I heard, the room’s light was waning
and the bustle in the street was quieting down.
I cried, of course, under my blanket,
I was saddened. To think, so young…
but to myself, I vowed at once,
like always, I would appear brave.
Remember, how I dreamt of traveling,
The sextant that I had, and the charts…
To embark always readying and
mother ever saying, “Come March…”
Now on the window I’ve etched a ship
and scratched a verse from Magre,
"The sorrow of a journey, how infinite!"
I too am now going on a journey.
Give greetings to all our friends
and if you happen to meet Eleni
tell her I’ve boarded a freighter
and for me, she shouldn’t wait.
Really, it’d be nice if death came
to take me like a captain
Stomping heavy, leather boots
and smoking a long pipe.
Alexi, I fear that I’ve tired you
Maybe I even made you cry
Likely you won’t find words to answer me
Nor take the trouble to reply...
|
