 |
Είχαμε καλή παρέα, είχαμε και μπαγλαμά
κι έπινα το πρόσωπό σου ίσαμε το χάραμα
δε μιλούσες, δε γελούσες, μοναχά ταξίδευες.
Πες μου μες σε τόσους άντρες τι χαμένο γύρευες;
Είχαμε καλή παρέα κι όλοι τραγουδούσαμε
κι ένα άλλο πεπρωμένο πόσο λαχταρούσαμε!
Κι άξαφνα πετάς τα ρούχα και η νύχτα φώτισε!
Αχ, γι’ αυτό το τσιφτετέλι ποιος θεός σε φώτισε;
Κι αφού χόρεψες λιγάκι, έφυγες ολόγυμνη
κι έσκυβαν και σε φιλούσαν χίλια άστρα κι ουρανοί.
Έτσι διάλυσ’ η παρέα, σώπασε κι ο μπαγλαμάς
κι ήρθε η μοναξιά να κάτσει στα πικρά τα μάτια μας.
|  |
Avevamo una buona compagnia, avevamo pure il baglama'
e bevevo il tuo viso come fosse una grazia
non parlavi, non ridevi, viaggiavi soltanto.
Dimmi tra tanti uomini cosa hai perso?
Avevamo una buona compagnia e cantavamo tutti
ma quanto desideravamo un altro destino!
E all'improvviso hai gettato i vestiti e la notte si e' incediata!
Ah, per quella danza del ventre quale dio ti ha incendiato?
E dopo aver ballato un po' te ne sei andata tutta nuda
e migliaia di stelle e cieli si sono chinati a baciarti
cosi' si e' sciolta la compagnia, ha taciuto pure il baglama'
e la tristezza e' venuta a prendere i nostri occhi amari.
|
