 |
Να `ρθεις μια βραδιά,
κι ας έχεις κλείσει τώρα την καρδιά.
Να `ρθεις, κι ας φύγεις ξανά.
Θα `ναι το σπίτι μου μες τη γιορτή να σε ξαναδεί.
Όλα ζητούν το σώμα σου
το μυρισμένο χώμα σου,
λουλούδια να γενούν.
Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ’ ευχαριστούν».
Να `ρθεις το πρωί
με τα μαλλιά λυτά σαν προσευχή,
θα είμαι πάντα εκεί.
Γλυκά φιλιά κι αγάπες πια δεν ζητώ,
μόνο να σε δω.
Όλα ζητούν το σώμα σου
το μυρισμένο χώμα σου,
λουλούδια να γενούν.
Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ’ ευχαριστούν».
Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ’ ευχαριστούν».
|  |
Vieni una sera,
anche se ormai hai chiuso il tuo cuore.
Vieni, anche se poi te ne rivai.
La mia casa sarà in festa al rivederti.
Tutte le cose chiedono il tuo corpo,
la tua terra odorosa,
per far nascere fiori.
Tutte le cose chiedono le tue labbra,
il tuo fazzoletto rosso,
per dirti due parole:
«Ti perdonano, ti ringraziano».
Vieni al mattino
con i capelli sciolti come una preghiera,
ci sarò sempre.
Non chiedo più dolci baci e amori,
solo di vederti.
Tutte le cose chiedono il tuo corpo,
la tua terra odorosa,
per far nascere fiori.
Tutte le cose chiedono le tue labbra,
il tuo fazzoletto rosso,
per dirti due parole:
«Ti perdonano, ti ringraziano».
Tutte le cose chiedono le tue labbra,
il tuo fazzoletto rosso,
per dirti due parole:
«Ti perdonano, ti ringraziano».
|
