 |
Εγώ, που λες,
κάνω πως το `χω πια ξεχάσει,
ψάχνομαι τώρα γι’ άλλη φάση.
Εγώ, που λες
Εγώ, που λες,
λέω γιατρός πως είν’ ο χρόνος,
κι ας βγάζω τα σκουπίδια μόνος.
Εγώ, που λες,
κάνω παρέα μ’ όσους έχω,
λέω για σένα και αντέχω,
για να μη λες
βγαίνω για βόλτα μες στα φώτα,
κάτι να μοιάζει όπως πρώτα.
Εγώ, που λες
Εγώ, που λες,
έτσι γι’ αστείο και για πλάκα
κάθομαι μέσα Κυριακές.
Εγώ που λες
Εγώ, που λες,
τα πήρα όλα για αστείο
κι έμαθα πως το λεν’ τ’ αντίο.
Εγώ, που λες
|  |
Io, dici,
faccio come se ormai avessi dimenticato,
adesso cerco di entrare in una fase nuova,
Io, dici
Io, dici,
dico che il tempo guarisce,
anche se tolgo la spazzatura da solo.
Io, dici,
sto in compagnia di quelli che ho,
dico di te e resisto,
perché tu non dica
esco a fare un giro tra le luci,
perché qualcosa sembri come prima.
Io, dici.
Io, dici,
così per scherzo e per divertimento
passo le domeniche in casa.
Io, dici
Io, dici,
ho preso tutto per uno scherzo
e ho imparato che si chiama addio.
Io, dici
|
