 |
Σβησμένη φλόγα, που πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου χωρίς νεκρούς.
Μάτια κλαμένα που σε κοιτάνε
σκέψεις κρυμμένες σε προσκαλούν.
Πίστη κι ελπίδα χαροπαλεύουν
πνεύμα κι αλήθεια στις φυλακές.
Άγιες προσπάθειες ναυαγισμένες
φωνές ανθρώπων σε προσκαλούν.
Σπόρος οργής πέφτει στο χώμα
μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
σπίθα φεγγίζει μεσ’ στο σκοτάδι
νέοι αγώνες σε προσκαλούν.
|  |
Une flamme éteinte qui brûle toujours
Une pierre tombale sans défunts
Des yeux pleins de larmes qui te regardent
Des pensées cachées qui t’appellent
La foi et l’espoir sont à l’agonie
L’esprit et la vérité dans les prisons
De saints efforts naufragés
Les voix des hommes qui t’appellent
Le germe de la colère s’abat sur la terre
Un message de lutte nourrit les ailes
Une étincelle brille dans les ténèbres
De nouveaux combats t’appellent
|
