 |
Στη γειτονιά σου έρχομαι
και σαν παιδάκι ντρέπομαι
κι εσύ με βλέπεις και γελάς
με βελονάκι με κεντάς
Έχεις την πόρτα σου κλειστή
κι εγώ κομμένος σαν κλωστή
στρώνω κρεβάτι μοναχός
και με λυπάται κι ο Θεός
Στο σπίτι σου με κάλεσες
κι αμέσως το μετάνιωσες
πες μου γιατί φοβήθηκες
και σαν φεγγάρι κρύφτηκες
Έχεις την πόρτα σου κλειστή
κι εγώ κομμένος σαν κλωστή
στρώνω κρεβάτι μοναχός
και με λυπάται κι ο Θεός
|  |
Mahallene geliyorum,
bir çocuk gibi çekinerek.
Bana bakıp gülüyorsun ya,
küçük bir iğne batırıyorsun bana.
Kapını kapatmışsın,
bir parça iplik gibi kesip atmışsın beni.
Yalnız yatmaya hazırlanıyorum,
Tanrı bile acıyor bana.
Beni evine davet ettin,
ama hemen sonra pişman oldun bundan.
Söyle neden korktun da
Ay gibi saklandın?
Kapını kapatmışsın,
bir parça iplik gibi kesip atmışsın beni.
Yalnız yatmaya hazırlanıyorum,
Tanrı bile acıyor bana.
|
