 |
Γως να ξορκίσω, πες μου πως, τούτο τον φόβο
πως να μπορέσω του θανάτου τη βοή
θυσίες μπολιασμένες στη ντροπή,
στου γκρι τις αποχρώσεις ξημερώνω
μ’ εσένα που μιλάς γι αγάπη μόνο.
Ο χρόνος παγιδεύτηκε στον χρόνο
πως τσάκισε απόψε η ζωή,
στου γκρι τις αποχρώσεις ν’ ανταμώνω,
Πατρίδες δικασμένες στη σιωπή
κι εσένα που μιλάς γι αγάπη μόνο.
Μα ανάμεσα στη γη και στους αγγέλους
στο πιο ψηλό πεζούλι θα σταθώ,
να σου χαρίζω χώμα ιερό
και ένα γιασεμί που μεγαλώνω
για ‘σένα που μιλάς γι αγάπη μόνο
Πουλιά που ξεδιψάσανε στο κύμα
θαρρώ πως φτερουγούν σε νέα γη
εκεί που ο Θεός σβήνει το κρίμα,
λουλούδιασες κι απόψε την ψυχή
εσύ, που μου μιλάς γι αγάπη μόνο.
|  |
How can I exorcise, tell me how, this fear
How can I bear the roar of death
sacrifices grafted on to shame,
In shades of gray I dawn
with thee that speaks only of love.
Time is trapped in time
how life is broken tonight,
in the shades of grey to meet,
Homelands judged in silence
and you who speak only of love.
But between earth and angels
I will stand on the highest terrace,
to give thee holy ground
and a jasmine that I grow
for you who speak only of love
Birds that have quenched their thirst on the wave
I think they're winging their way to a new land
where God wipes away the pity,
You have flowered the soul tonight
You, who speak to me of love alone.
|
