 |
Άκουσα απόψε μια φωνή
να μου μιλάει με δύναμη
που αλάφρωνε τα στήθια της
απ’ την πικρή αλήθεια της να κλαίει
Άκουσα απόψε ένα πουλί
που έκρυβε μέλι στην φωνή
να τραγουδάει τον πόνο του
που το ξεχάσαν μόνο του να λέει
Με ξέχασε η αγάπη μου
και πέτρωσε το δάκρυ μου
Οι προσευχές μου τέλειωσαν
και τα φτερά μου έλιωσαν
Μόνο τραγούδια έχω να πω
για όσο ακόμα θα αγαπώ
Θόλωσε απόψε το μυαλό
με το πιοτό με τον καπνό
κι ο στεναγμός στα στήθια μου
μου μάτωσε τη νύχτα μου και κλαίω
Στόλισα την καρδούλα μου
προικιά απ’ τα μπαούλα μου
κι απ’ το σεντούκι το παλιό
έβγαλα αναστεναγμό και λέω
|  |
Stasera ho sentito una voce
che mi parlava forte
per liberarsi il petto dal peso
della sua amara verità, e piangeva
Stasera ho sentito un uccellino
dalla voce dolce come il miele
che cantava il suo dolore
perché lo avevano lasciato solo, e diceva
Il mio amore mi ha scordato
e le mie lacrime son diventate pietra
Le mie preghiere sono finite
e le mie ali si sono sciolte
Solo canzoni mi restano per dire
per quanto tempo ancora amerò
Stasera ho annebbiato la mia mente
con il bere e con il fumo
e i sospiri del mio petto
mi hanno straziato la notte, e piango
Ho adornato il mio cuoricino
col corredo dei miei bauli
e dalla vecchia cassapanca
ho preso altri sospiri, e dico
|
