|
Στίχοι: Ζωή Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Ηλίας Λιούγκος
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται ακριβός
κι όλο ζητάει τίμημα
για κάθε σου ξεκίνημα
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται αιχμηρός
το γέλιο έχει τ’ αγκάθι του
και το σωστό τα λάθη του
Τελειώσανε τ’ αστεία μας
ιδού η τραγωδία μας
να θες να πεις τ’ ανείπωτα
και να μη βρίσκεις τίποτα
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται αυστηρός
μετρά τις απουσίες σου
να βρει τις τιμωρίες σου
Όσο περνάει ο καιρός
ο χρόνος γίνεται σκληρός
κι όσα άκαιρα καρπίζουνε
σαν μοναξιά στοιχίζουνε
Τελειώσανε τ’ αστεία μας
ιδού η τραγωδία μας
να θες να πεις τ’ ανείπωτα
και να μη βρίσκεις τίποτα
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: 100% (2 ψήφοι) Αναγνώσεις: 7014 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|