Από τα χαρτιά αγγελιών, σε στύλους και σε δέντρα
(Σημαίες του Καιρού μεσίστιες ),
Μας κοιτάζει.Βλέμμα εξαπτέρουγου λυπημένου.
Κι ακούμε, μυστικά, τη φωνή:
"Τίποτε δεν ακουμπάει στο κενό,
Κρατήστε τη σπίθα ανάμεσα στα δόντια σας,
Γεμίστε τον κόρφο, τα μαλλιά και τις χούφτες
Με νεραντζάνθια και δια Χριστόν σαλότητα-
Τρυφερή σαν το χιόνι.

Και, χθαμαλή τη φωνή,
Την ευχή ψιθυρίστε του Αγίου Ευστρατίου:
"..Αλλά παραλαβέτωσαν αυτήν άγγελοί σου φαιδροί και φωτεινοί".