Μου ήρθαν σκέψεις πλατιές
σαν το βλέμμα σου

Την αγνή
την πιο μεγάλη σου φτώχεια
βοηθάς και χαράζει

Και μέσα σ ένα πευκώνα
θα βασιλέψω εγώ

με αδειανά τα μάτια
και το φέγγος τους.