Παραβολές δε θα σου πω
δεν είμαι εγώ σαν τον Χριστό
αφού ξανά θα σε αρνηθώ
στης περιπέτειας τον ιστό μπλεγμένη...

Σε μια επικίνδυνη στροφή
θανάσιμη σαν συμπλοκή
σαν τι αφιόνι να’ χε πιει
μες στην ψυχή μου μια ιαχή πληθαίνει.

'Ολοι στους δρόμους τριγυρνούν
έξω από μένα με οδηγούν
όλοι οι νόμοι με αγνοούν
εκεί μετέωρη θα με βρουν να ανήκω
αφού για το αύριο όλοι ζουν
που όμως ποτέ δε θα το δουν
τον ερχομό του εκλιπαρούν
στης ουτοπίας τους χτυπούν τον τοίχο.

Του πόθου τους καρπούς τρυγώ
ό,τι γεννάω είν’ αμαρτωλό
δεν έμαθα να συγχωρώ
τώρα τελειώνω το χορό για πάντα.

Παραβολές δε θα σου πω
δεν είμαι εγώ σαν τον Χριστό
αφού ξανά θα σε αρνηθώ
την ιστορία μου ακουμπάω στην πάντα.

'Ολοι στους δρόμους τριγυρνούν
έξω από μένα με οδηγούν
όλοι οι νόμοι με αγνοούν
εκεί μετέωρη θα με βρουν να ανήκω
αφού για το αύριο όλοι ζουν
που όμως ποτέ δε θα το δουν
τον ερχομό του εκλιπαρούν
στης ουτοπίας τους χτυπούν τον τοίχο.