Το κορίτσι βρίσκεται κάτω στ’ ακρογιάλι
παίζει με τα κύματα σιγοτραγουδά.
Χτίζει κάστρα κι όνειρα μόνη της στην άμμο
και στα βράχια τα ψηλά τρέχει και γελά.

Τώρα που δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη
τι θα πει να λες και να γελάς.
Τώρα που δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη
τι θα πει να κλαις και να πονάς.

Τα ξανθά της τα μαλλιά πέφτουνε στις πλάτες,
το γλυκό της πρόσωπο μοιάζει σαν θεά.
Είναι ακόμα ξέγνοιαστη τι συμβαίνει γύρω,
η καρδιά δε χτύπησε μελαγχολικά.

Τώρα που δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη
τι θα πει να λες και να γελάς.
Τώρα που δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη
τι θα πει να κλαις και να πονάς.