Νύχτωσε πάλι, βαθύ σκοτάδι
κι εγώ μονάχος ξαγρυπνώ
σ’ ένα δωμάτιο κλεισμένος
να πίνω, να παραμιλώ.

Που να 'σαι τώρα, που να γυρνάς
και που τις νύχτες σου περνάς
και μια καρδιά που σ’ αγαπά
αχ, δε λυπάσαι, δεν πονάς.

Νύχτωσε πάλι, βαθύ σκοτάδι
πώς να περάσει η βραδιά
κι όλο καπνίζω και όλο πίνω
κι όλο σε σκέπτομαι ξανά.

Που να 'σαι τώρα, που να γυρνάς
και που τις νύχτες σου περνάς
και μια καρδιά που σ’ αγαπά
αχ, δε λυπάσαι, δεν πονάς.