Αμάν κι ωχ καημός
μη μ’ αρνηθείς το φως
μη μ’ αρνηθείς τη μέρα
φύσηξε αλάνη αέρα.

Αμάν κι ωχ καημός
της μέδουσας χορός
τα μάτια τα τρελαίνει
μα αν την πιάσεις σ’ αρρωσταίνει.

Αμάν κι ωχ καημός
μες στα κέφια του ο θεός
φτιάχνει εσένα κι ησυχάζει
μα η καρδούλα μου στενάζει.

Αμάν κι ωχ καημός
του έρωτα ο ποταμός
όπως ο Αρμαγεδώνας
λιώνει ότι άφησε ο χειμώνας.