Εγώ κι εσύ η μοναξιά μου μια άβυσσος,
εσύ κι εγώ το δικό σου μοντέλο.
Τελειώσαν όλα τα όνειρα αγάπη μου
και για δικά μου τα πάντα τα θέλω.

Εγώ κι εσύ η μοναξιά που βυθίζεται
ο ένας μέσα στον άλλο τον Άδη.
Μοιραία ήταν και πάει η αγάπη μας
και πιο βαθύ το του πόνου σκοτάδι.

Όμως τη θυμάμαι, όμως τη θυμάμαι
και βαθιά πονώ.
Και στα όνειρα μου ζει όπου και να ‘ναι
όμως τη θυμάμαι και βαθιά πονώ.

Εγώ κι εσύ η μοναξιά μου μια θάλασσα,
εσύ κι εγώ που το κύμα να σπάζει.
Να στέκω βράχος στης μοίρας τα κύματα
στα δυο σου χέρια η ψυχή μου σπαράζει.

Εγώ κι εσύ η μοναξιά μου μια θάλασσα,
εσύ κι εγώ το δικό σου ναυάγιο.
Ας ήταν να ‘χα μια στάλα αγάπη σου
κι ένα λιμάνι να σταθώ στο μουράγιο.

Όμως τη θυμάμαι, όμως τη θυμάμαι
και βαθιά πονώ.
Και στα όνειρα μου ζει όπου και να ‘ναι
όμως τη θυμάμαι και βαθιά πονώ.

Εγώ κι εσύ η μοναξιά μου μια άβυσσος,
εσύ κι εγώ το δικό σου μοντέλο.
Τελειώσαν όλα τα όνειρα αγάπη μου
και για δικά μου τα πάντα τα θέλω.