Στον Άγιο Αντρέα έταξα
χρυσάφια κι αγιοκέρι
στην ξενιτιά δεν ξέχασα
τόσους καημούς που πέρασα
και φτάνω με τ’ αγέρι.

Όρκο καλή μου σου ‘δωσα
πριν φύγω πάνω στα Ψηλά Αλώνια
να ‘ρθω ξανά στη γειτονιά
που ζήσαμε από παιδιά
τα πιο όμορφα μας χρόνια.

Πάτρα ψηλά στο κάστρο σου
θ’ ανέβω τ’ αστέρια να μετρήσω
τ’ αρχοντικά παλάτια σου
τα γραφικά δρομάκια σου
γλυκά να τραγουδήσω.