Αθήνα βράδυ Σόλωνος και συ να μου μιλάνε οι κούκλες στην βιτρίνα
μου μιλάνε αλλά δεν κοιτάνε αρνούνται
κλαίνε σαν γυναίκες που κακοποιούνται
και κακοποιούνται αλήθεια θέλουν βοήθεια ο φόβος έγινε συνήθεια
ε κοίτα αδύναμες ετοιμόρροπες
μεικ απ δυο στρώσεις για τους μώλωπες
μου λένε είμαστε μανές όχι πουτάνες
είμαστε αδερφές σύζυγοι πιστές δουλεύουμε και όλο τρέχουμε και στο σπίτι υποφέρουμε ναι
είμαστε το θύμα ενός γάμου που δικαιολογούμε τα πάντα χάρη αυτού
λεμέ ότι αγαπάμε έτσι δεν πονάμε μόνο κλαίμε όταν σε φίλες λεμε
οι κούκλες μου μιλάνε ρούχα φοράνε αρέσουνε στο μάτι ψάχνουνε για αγάπη γιατί κάποιος κάνει κάτι που τις φέρνει σε σημείο εξευτελισμού
το θέμα δεν είναι ο πόνος τα σημάδια
είναι τα τόσα μόνα βράδια είναι η βία που ζούμε πίσω από την κουρτίνα και το χαμόγελο απλά βιτρίνα

κούκλες στην βιτρίνα βράδυ Αθήνα γωνιά Σόλωνος με σήνα
γιατί είναι ο φόβος είναι τα δάκρυα είναι το ξύλο που τον κάνει άντρα
κούκλες στην βιτρίνα βράδυ Αθήνα γωνιά Σόλωνος με σήνα
γιατί είναι ο φόβος είναι τα δάκρυα
είναι το ξύλο που τον κάνει άντρα

οι κούκλες μου μιλάνε το βράδυ που ζωντανεύουν μεσ στο σκοτάδι του
άλλοι από την Εκάλη άλλοι από τις γειτονίες το ίδιο ξύλο και βρισιές
άλλες κρύβονται άλλες κλειδώνουν άλλες σκοτώνονται άλλες σκοτώνουν
άλλες πάλι σκύβουν το κεφάλι περιμένουν να περάσει το βράδυ
λένε δεν αξίζουν ρούχα στολίδια νιώθουν σκουπίδια και είναι αλήθεια
έτσι είναι και θα ναι για πάντα οι μελανιές μένουν μελανιές κάτω από τα prada
οι κούκλες μου μιλάνε όλες φοράνε ένα χαμόγελο βιτρίνα στην βιτρίνα
λένε η φυλακή δεν έχει κελί μόνο φύλακα και τον φοβούνται πολύ
οι κούκλες πίσω από το γυαλί ζωντανεύουν όταν κλείσει το μαγαζί
όμηροι επίλογών τους και των παιδιών και όλου το φόβου στον άνθρωπο τους
θέλουν πίσω τα χρόνια πίσω πέτρες θα ρίξω να τις βοηθήσω
γιατί είναι ο φόβος είναι τα δάκρυα είναι το ξύλο που το κάνει άντρα

κούκλες στην βιτρίνα βράδυ Αθήνα γωνιά Σόλωνος με σήνα
γιατί είναι ο φόβος είναι τα δάκρυα είναι το ξύλο που τον κάνει άντρα
κούκλες στην βιτρίνα βράδυ Αθήνα γωνιά Σόλωνος με σήνα
γιατί είναι ο φόβος είναι τα δάκρυα
είναι το ξύλο που τον κάνει άντρα