Είσαι μία φωτιά που με καίει για αυτό
σαν αγέρας θα ‘ρθω και ξανά θα στο πω.
Μην μ’ αρνηθείς δεν μπορείς να με καις
θα σε σβήσω και στάχτη θα γίνεις να κλαίς.

Δεν πρέπει έτσι
να με τυραννάς,
αφού εσύ το νου μου
πάντα κυβερνάς.

Είσαι μια πληγή που τον πόνο σκορπά
είμαι βάλσαμο που στη ζωή σε κρατά
Μη με πληγώνεις γιατί αν το θες
μέρα νύχτα μπορώ να σε κάνω να κλαις.

Δεν πρέπει έτσι
να με τυραννάς,
αφού εσύ το νου μου
πάντα κυβερνάς.