Άσχημα φεγγάρια έβγαλε ο Απρίλης
δύσκολες οι νύχτες και μοναχικές.
Άνοιξη μου πήρες και χειμώνα δίνεις
τη ζωή μου γέμισες τύψεις κι ενοχές.

Έβαλα χαρτί έξω στην πόρτα
έγραψα πωλείται το παρόν,
άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
όλα έχουν γίνει παρελθόν.
Άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
τίποτε δεν μένει πια εδώ.

Έβαλα χαρτί έξω στην πόρτα
έγραψα πωλείται το παρόν,
το δικό σου λάθος μ’ εκδικείται
μες στην αγκαλιά των στεναγμών.
Άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
όλα έχουν γίνει παρελθόν.

Άσχημα φεγγάρια νύχτες που ματώνουν
σ’ ένα σπίτι άδειο μόνο με σκιές,
βράδια που πονάνε κι όμως δεν τελειώνουν
κι όταν σε θυμάμαι χάνομαι στο χθες.

Έβαλα χαρτί έξω στην πόρτα
έγραψα πωλείται το παρόν,
άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
όλα έχουν γίνει παρελθόν.
Άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
τίποτε δεν μένει πια εδώ.

Έβαλα χαρτί έξω στην πόρτα
έγραψα πωλείται το παρόν,
το δικό σου λάθος μ’ εκδικείται
μες στην αγκαλιά των στεναγμών.
Άδειο σπίτι πια δεν κατοικείται
όλα έχουν γίνει παρελθόν.