Δεν έμεινε τίποτα πια,
θα πάω μονάχα όπου ανήκει η καρδιά,
μες στον χρόνο που ότι και να γίνει κυλά.
Δεν έμεινε τίποτα εδώ,
χαρίζω σε σένα τον μικρό μου εαυτό•
κι αν σε άφησαν όλοι, δε σ’ αφήνω εγώ.

Είσαι εσύ βαθιά δικιά μου φωνή,
η μόνη νίκη μου είσαι εσύ στη σιωπή.
Σαν καθρέφτης μοιάζεις για την ψυχή,
πάνω σου ακουμπάει και λάμπει χρυσή.

Μ’ ένα σου βλέμμα απ’ τα αδιέξοδα βγαίνω,
με ταξιδεύεις μ’ ένα βλέμμα σου, με παίρνεις μαζί,
είσαι της άπιαστης φυγής μου το τρένο,
μοναδικός προορισμός μου, αυτή η διαδρομή.
Μ’ ένα σου βλέμμα την αγάπη ανασαίνω,
μέσα σου βρίσκει η ανάγκη μου γωνιά να κρυφτεί.
Κάνω τον γύρο της ζωής σου και μένω,
είδα τα χρώματα σε κάθε σου πλευρά σκοτεινή.

Για όλα όσα είσαι εσύ
και για όσα αρνείσαι, σε θέλω πολύ.
Μ’ ένα βλέμμα σου αλλάζει και ο κόσμος μορφή.
Δεν έμεινε τίποτα εδώ,
χαρίζω σε σένα τον μικρό μου εαυτό•
κι αν σε άφησαν όλοι, δε σ’ αφήνω εγώ.

Είσαι εσύ βαθιά δικιά μου φωνή,
η μόνη νίκη μου είσαι εσύ στη σιωπή.
Σαν καθρέφτης μοιάζεις για την ψυχή,
πάνω σου ακουμπάει και λάμπει χρυσή.

Μ’ ένα σου βλέμμα απ’ τα αδιέξοδα βγαίνω,
με ταξιδεύεις μ’ ένα βλέμμα σου, με παίρνεις μαζί,
είσαι της άπιαστης φυγής μου το τρένο,
μοναδικός προορισμός μου, αυτή η διαδρομή.
Μ’ ένα σου βλέμμα την αγάπη ανασαίνω,
μέσα σου βρίσκει η ανάγκη μου γωνιά να κρυφτεί.
Κάνω τον γύρο της ζωής σου και μένω,
είδα τα χρώματα σε κάθε σου πλευρά σκοτεινή.