Νωχελικά σέρνουν το φως του φεγγαριού
μες στη νύχτα τα κύματα θλιμμένα
Είναι αργά μα στη σιωπή μου αντηχούν
σκόρπιες λέξεις, καράβια ξεχασμένα

Αααα, Σε θυμάμαι

Και δε λέει και δε λέει και δε λέει να νυχτώσει
να τελειώσει
και δε λέει και δε λέει το σημάδι να φύγει
με τυλίγει

Σαν τα νερά που ανατριχιάζουν με του ανέμου το χάδι
δεσμέυω το σκοτάδι
Ρίχνω σχοινιά σ' άλλο λιμάνι να δεθώ μη μ' αγγίζουν
τα μάγια που με ορίζουν