Απάνω στο μπουζούκι μου
το δάκρυ σου το ρίχνεις
στης ζεϊμπεκιάς σου τις στροφές
πονάς και μου το δείχνεις.

Ποια γυναίκα σ’ έκανε
να κλαις σαν τον κατάδικο,
έτσι να σβήνεις σαν το κερί
είναι κρίμα κι άδικο.

Θα σπάσω το μπουζούκι μου
απάνω στον καημό σου
σαν ναυαγός σε έπνιξε
κύμα το βάσανο σου.

Ποια γυναίκα σ’ έκανε
να κλαις σαν τον κατάδικο,
έτσι να σβήνεις σαν το κερί
είναι κρίμα κι άδικο.