Ένας χαλκάς προσωρινός
είναι η ψυχή του καθενός,
οι πλούσιοι και οι φτωχοί
είμαστε αλυσίδα,
η πρώτη ώρα κι η στερνή
είναι για όλους ίδια.

Στην αλυσίδα της ζωής
δεμένοι είμαστε κι εμείς
και τραγουδάμε τον καημό
και τη χαρά μας.

Ώσπου μια μέρα ξαφνικά
η μοίρα σπάει το χαλκά,
φτάνει το τέλος
κι άλλος παίρνει τη σειρά μας.

Κανείς δε ζει παντοτινά
μοιραία φτάνουν τα στερνά,
θα ‘ρθει η ώρα να κοπεί
κάθε χαλκάς που σμίγει,
το πεπρωμένο δεν μπορεί
κανείς να το ξεφύγει.

Στην αλυσίδα της ζωής
δεμένοι είμαστε κι εμείς
και τραγουδάμε τον καημό
και τη χαρά μας.

Ώσπου μια μέρα ξαφνικά
η μοίρα σπάει το χαλκά,
φτάνει το τέλος
κι άλλος παίρνει τη σειρά μας.