Βγαίνω δεν προλαβαίνω καινούριο τρένο κάθε στιγμή
τρέχω όσο αντέχω μ’ αυτά που έχω και όπου βγει.
Είμαι αυτό που είμαι κοντά μου μείνε γίνε παιδί
πάμε όπου χωράμε αλλιώς μετράμε οι δυο μαζί.

Θέλει η νύχτα παραμύθια
σιγά σιγά τα δίχτυα απλώνει κι αν πιαστείς,
απ’ την άκρη της αβύσσου
η κόκκινη κλωστή σου στην άκρη της ζωής.

Θέλει η νύχτα παραμύθια
σιγά σιγά τα δίχτυα απλώνει κι αν πιαστείς,
παίξε, γέλασε και σβήσου
φιλί φιλί κρατήσου στην άκρη της ζωής.

Ζήσε αυτό που είσαι το χρόνο σβήσε με ένα χι,
έλα χωρίς ομπρέλα και ας βρέχει τρέλα η εποχή.
Όποιος ξένος ή ντόπιος σκορπιός ή σκόρπιος ξέρει να ζει
τρέχει όσο αντέχει μ’ αυτά που έχει και όπου βγει.

Θέλει η νύχτα παραμύθια
σιγά σιγά τα δίχτυα απλώνει κι αν πιαστείς,
απ’ την άκρη της αβύσσου
η κόκκινη κλωστή σου στην άκρη της ζωής.

Θέλει η νύχτα παραμύθια
σιγά σιγά τα δίχτυα απλώνει κι αν πιαστείς,
παίξε, γέλασε και σβήσου
φιλί φιλί κρατήσου στην άκρη της ζωής.

Στην άκρη της ζωής, στην άκρη της ζωής.