Μέριασε μέρα, άιντε να γλυκοβραδιάσει
να ησυχάσει το μελίσσι του ντουνιά.
Να κάνω πέρα νυχτοπούλι διψασμένο
φιλί κλεμμένο και πιοτό η λησμονιά.

Πέντε πενιές παράπονο
κι απανωτές δυο κούπες
σκοτώνουν κάθε βάσανο.

Μέριασε μέρα, φεύγα ήλιε να νυχτώσει
να ξαλαφρώσει απ’ τα ντέρτια η καρδιά.
Να κάνω πέρα νυχτοπούλι στο σκοτάδι
κλεμμένο χάδι και πιοτό η λησμονιά.

Πέντε πενιές παράπονο
κι απανωτές δυο κούπες
σκοτώνουν κάθε βάσανο.